เคยทำตัวเลวเพื่อให้คนที่รักเราเค้าเลิกรักเราไหม

ขอบอกไว้ก่อนเลยว่ายาวนะคะ เราพิมพ์สดไม่ได้ร่างไว้ เรื่องอาจจะงงๆเราต้องขอโทษด้วยนะ

เรากับแฟน (ขอเรียกว่าแฟนละกันแม้ตอนนี้เราจะไม่รู้สึกอะไรด้วยแล้ว) คบกันมาเกือบ 8 ปี
จากวันแรกที่เจอ ที่เค้ามาจีบ ที่เราตกลงและยอมคบกับเค้า
ตลอดเวลาเราไม่เคยรู้สึกใจเต้นเลยสักครั้ง ที่เราคบเค้าเพราะเค้าดีกว่าคนเก่า
คนเก่าเราคบแบบหวังฟัน ขอเงินใช้ ขอคบผู้หญิงควบ 2 คน
ปิดโทรศัพท์ตลอด เค้าจะเป็นฝ่ายโทรมาหาเราเอง และเราต้องเป็นฝ่ายรอ
เราทนกับเค้ามา 2 ปีกว่าจนมาเจอคนนี้ เราเลยคิดแบบเห็นแก่ตัวว่า ก็ลองให้โอกาสดูละกัน

พอเราคบเค้าแรกๆเราก็ยังไม่เคลียร์กับคนเก่านะ จนมีวันนึงเรานัดเจอกับคนเก่า
แล้วเราก็สารภาพว่าเราคุยกับอีกคนนึงอยู่ ต่อไปอาจจะคบกับคนนี้
และหลังจากนั้นเราก็ปิดโทรศัพท์หนี เค้าก็ตามตื๊อจนเรายอมไปเคลียร์กับเค้า
วันนั้นก็คือไปบอกเลิกกัน แยกย้าย ต่างคนต่างไปมีชีวิตใหม่

มาถึงคนนี้ ขอเรียกนามสมมุติว่าพี่ X ละกัน พี่ X เค้าเอาใจเราทุกอย่าง
คือไปรับไปส่ง พาไปกินข้าว ซื้อขนมมาฝากตามประสาคนจีบกัน
เราก็รู้สึกว่าเราได้รับความสำคัญ เราเลยคบกับเค้าเพราะคิดว่าเค้าคงดูแลเราได้
แต่ที่คบกันมันไม่มีความรู้สึกใจเต้นเลย คือเราไม่ค่อยมีเพื่อน พอคบกับพี่ X เราเลยมีเค้า
เราอยู่กับเค้าตลอดเวลาแทบจะ 24 ชั่วโมงก็เป็นได้ ใครเห็นเราก็จะเห็นพี่ X ด้วย

สักพักเรากับเค้าก็ตัดสินใจมาอยู่หอด้วยกัน จนเรียนจบ ทำงานก็ทำที่เดียวกัน
ภายนอกเหมือนจะไปได้สวยจนคนอื่นอิจฉา แต่จริงๆแล้วมันมีเบื้องลึกมากกว่านั้น
ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่กล้าเถียง ไม่กล้าออกความเห็น
ทุกการกระทำของเราจึงขึ้นอยู่กับพี่ X ทุกอย่าง เราเคยจะไปทำกิจกรรมที่เราฝันไว้
แต่เวลาที่เราต้องไปเตรียมฝึกซ้อมต่างๆเราต้องห่างจากพี่ X
ซึ่งพี่ X เค้าก็ไม่พอใจ สุดท้ายเราก็เลยต้องทิ้งกิจกรรมที่เราฝันเพื่อที่จะได้ไม่มีปัญหากับเค้า

และเรามีความฝันอย่างนึงคือเราอยากสอบชิงทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ
แต่ด้วยความที่เรากับพี่ X ตัวติดกันจนเราลืมวิธีการใช้ชีวิตอยู่กับคนอื่น
เราทิ้งเพื่อนทั้งหมดเพื่อที่จะได้ตัวติดกับพี่ X เราเลยกลัวว่าเราจะอยู่คนเดียวไม่ได้
เราทิ้งความฝันที่เราจะไปอยู่ต่างประเทศเพื่อที่จะได้อยู่กับเค้า

ตลอดเวลาเรารู้ตัวว่าเราพึ่งเค้ามากเกินไป เราขาดเค้าไม่ได้เพราะเรากลัวการอยู่คนเดียว
ขนาดทำงานยังตามไปทำที่เดียวกัน วันไหนเค้ามีประชุมตอนเที่ยงเราก็ต้องกินข้าวคนเดียว
แต่ช่วงที่เราอยู่กับเค้าเค้าก็มีปัญหาเรื่องสังคมที่ทำงานนะ
ด้วยความที่เราเป็นคนมองโลกในแง่ดีเราเลยเป็นคนคอยปลอบใจเค้าตลอด
ตื่นมาเห็นเค้านั่งหน้าเครียด กลับห้องมาก็บ่นเรื่องงาน เครียด
บางวันก็ร้องไห้ เราก็ปลอบ ซักพักพอเคลียร์เรื่องนี้จบมีเรื่องใหม่เข้ามาอีก
กลับมาวนๆๆเครียดๆๆร้องไห้ๆๆ แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ประมาณ 4 ปี

คิดดูแล้วกันว่าแทนที่เค้าจะเข้มแข็งและสามารถปกป้องเราได้
เรากลับต้องเป็นฝ่ายเข้มแข็งซะเอง แต่เราก็เชื่อว่ามันก็เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องให้กำลังใจเค้า
แม้ว่าบางทีเราก็มีปัญหาของเราเหมือนกัน แต่เราไม่พูด เพราะเรารู้ว่าปัญหาเค้าก็มากพอแล้ว
เราไม่คิดจะโทษเค้าเพราะเราก็คิดว่าถึงเราจะเป็นผู้หญิงเราก็เข้มแข็งได้ ไม่ต้องรอให้ใครมาปกป้อง
แต่ถามว่าเราเบื่อมั้ย ก็เบื่อนะ คบกันแบบ เอ่อ..มีอะไรกันแค่ปีละ 3-4 ครั้ง
คบเหมือนไม่คบ เหมือนเป็นพี่น้องกันมากกว่า แต่เราไม่ได้โฟกัสเรื่องบนเตียงอยู่แล้ว
มันเหมือนหลอกตัวเองว่านี่เราเป็นแฟนกันนะ เราคบกันอยู่นะ แต่ก็ไม่รู้สิ..มันรู้สึกลึกๆ

จนมาปีที่แล้วเค้ามีปัญหาหนักมากจนถึงขั้นกรอกยานอนหลับจะให้ตัวเองตาย
เรานี่แหละที่วิ่งกระหืดกระหอบมาช่วยเค้า โทรหาเพื่อนให้มาช่วยแบกเค้าไปหาหมอ
เราแทบจะไม่ได้นอนเต็มอิ่มเลยเพราะต้องคอยระแวงว่าเค้าจะทำอีกมั้ย
แถมกลับมาจากโรงพยาบาลก็กินเหล้าต่ออีก
คิดสภาพเพิ่งกรอกยานอนหลับวันนั้น กลับมาก็กินเหล้าต่อเลยมันเสี่ยงตายมั้ย
เราต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเค้า นั่งฟังเรื่องที่เค้าระบาย และเราก็กรอกเหล้าเข้าปากตัวเอง
เพื่อที่เค้าจะได้ไม่กินเยอะเกินไป ทั้งๆที่เราเกลียดแอลกอฮอล์มาก
เรากรอกจนครั้งนึงเราอ้วก 10 รอบ เดินไปอ้วกไป

พอเราเริ่มวางใจซักพักเค้าก็ทำอีก เป็นแบบนี้กี่ครั้งเราไม่ได้นับ
เออ..เราก็ทนนะ แถมตอนนั้นเพื่อนก็ไม่มี เค้าก็กลับไปคุยกับเพื่อน หาทางระบายกับเพื่อนบ้าง
แต่ระหว่างนั้นเราก็ไม่มีใครเลยไง ไม่มีที่ให้ระบายเลย ทำได้แค่โพสในเฟสบุคแล้วซ่อนไม่ให้เค้าเห็น
อย่างน้อยคือให้แม่กับน้องรู้ว่าตอนนี้เราเป็นยังไงบ้าง แต่สุดท้ายเค้าจับได้ เราผิดอีก

เราหึงเพื่อนเค้านะ เพื่อนเค้าเป็นผู้หญิงน่ารัก คือดีหมดทุกอย่าง
และเค้าก็เคยแอบชอบเพื่อนคนนั้น แถมช่วงนั้นเคยไปเจอกัน
ด้วยความเมาล่ะมั้ง เค้าก็สารภาพกับเพื่อนว่าเมื่อก่อนเค้าเคยแอบชอบนะ
แล้วหลังจากนั้นเค้าก็คุยกันสนิทสนมทุกวันจนเรารู้สึกไม่โอเค
และเราก็เรียกร้อง โวยวาย แต่เรากลับเป็นฝ่ายผิดที่เข้าไปยุ่งเรื่องของเพื่อนสนิท

ตอนนั้นเราแย่มาก เรากรีดข้อมือประชดเลย เพราะเราไม่รู้จะไประบายทางไหน
ในเฟสบุคก็ไม่ได้ เพื่อนก็ไม่มี เอาข้อมือตัวเองละกัน
แล้วซักพักพี่ X จับได้ และเราโดนด่าว่าทำทำไม กลายเป็นเราเพิ่มภาระให้เค้า
เราก็เลยเลิก เพราะทำไปเค้าก็ไม่สนใจ พยายามทำดีกับเค้า กอดเค้า บอกรักเค้า
ซึ่งก็ถูกปฏิเสธด้วยการผลักไส เวลาเราเอาใจเค้ามากไปกลายเป็นเค้ารำคาญ
ตอนนั้นก็เสียใจนะ ช่วงนั้นเพื่อนสมัย ม.ต้น เราเค้าเห็นในไลน์ว่าเราไม่โอเคเค้าเลยกลับมา
เราก็เลยได้กลับไปคุยกับเพื่อน มีคนรับฟัง มีกำลังใจมากขึ้น ได้คุยกับแม่กับน้อง ทำให้เริ่มเข้มแข็งมากขึ้น

จนมีอยู่วันหนึ่งเค้ากลับมาแย่มาก ฟังเพลงเศร้า นอนซึกเศร้าทั้งวัน
เราไม่รู้เค้าเป็นอะไรอีก จนแอบไปเช็คโทรศัพท์ว่าเค้ากับคนที่ทำงานแอบมีกุ๊กกิ๊กกัน
แต่ผู้หญิงเค้าเลือกแล้วที่จะไม่ยุ่ง และพี่ X ก็เสียใจด้วยเหตุผลอะไรของเค้าก็แล้วแต่
วันนั้นเหมือนโดนฟ้าผ่าฟาดกลางลำตัวเลย นี่ขนาดเราทำดีขนาดนี้ เค้าไม่เห็นค่าของเราเลยเหรอ
วันนั้นแหละที่ทำให้รู้ว่า "ความรักไม่ใช่รางวัลของคนทำดี"
พูดเหมือนเห็นแก่ตัวคิดว่าตัวเองทำดีนะ แต่ตอนนั้นคิดแบบนี้จริงๆ

เราขอคุยกับเค้า คุยกันตรงๆว่าเรื่องมันเป็นยังไง ตกลงจะเอายังไง
สุดท้ายเค้าบอกว่าไม่มีอะไร เค้าไม่ไปไหน (แต่ก็ยังเฉยชากับเรา)
เราก็เออ..ตามใจ แต่ถ้าจะเลิกหรือจะถอยหลังคนละก้าวก็บอก เราจะได้ทำตัวถูก
ช่วงนั้นเรากลับไปหาเพื่อน กลับไปพยายามอยู่ด้วยตัวเองจนเข้มแข็งขึ้น
ต่อมาเราก็มีทั้งเพื่อนเก่าและเพื่อนใหม่ เราเริ่มอยู่ได้โดยไม่มีเค้า

ช่วงหลังเราคุยไลน์ตลอดเวลา คือพี่ X จะทำอะไรก็ทำเลย เราก็เฝ้าของเรา
แต่เราแทบไม่คุยกับเค้าเลย เราคุยแต่กับเพื่อนในไลน์
และเราก็ได้เจอกับคนคนนึง ขอเรียกว่า S ซึ่งเค้าก็ดีกับเรามาก
เค้ามาทำให้เราหวั่นไหว แต่เค้าก็ไม่ได้จะมาจีบหรืออะไรนะ
แค่เข้ามาเป็นเพื่อนกัน ออกแนวมากกว่าเพื่อนนิดหน่อยแต่ก็เป็นได้แค่นั้น

จนตอนนั้นเราก็ติด S ติดเพื่อนหนักมากและเริ่มจะละเลยพี่ X
เวลาพี่ X พูดเราเริ่มไม่ฟัง เรานั่งหัวเราะกับโทรศัพท์คนเดียว
ตอนทะเลาะกับพี่ X พี่เค้าจะชอบหนีออกไปข้างนอกกลางดึกซึ่งปกติเราจะเป็นห่วงมาก
แต่ช่วงนั้นเค้าอยากจะไปไหนก็ไป เราไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ต่อมาไม่นานพี่ X ก็กินยานอนหลับอีก ประมาณ 30 เม็ดได้ เพราะเราไม่สนใจเค้า
วันนั้นแทนที่เราจะเสียใจ เรากลับรู้สึกเหมือนความอดทนที่เรามีให้เค้ามันหมดลงแค่นี้
ในใจเราคิดว่าเราจะปล่อยเค้านอนแบบนี้ดีมั้ย (เพราะที่ผ่านมาก็รอดมาตลอด)
แต่คราวนี้เค้ากินเยอะ และดึกแล้ว เราเลยโทรไปบอกญาติเค้าให้พาเค้าไปโรงพยาบาล
วันนั้นเราไม่ไหวแล้ว เราคุยกับ S ว่าเราไม่ไหว และ S ก็ปลอบเรา

ตอนพี่ X กลับมาจากโรงพยาบาล (เพราะหมอบอกเหมือนเดิมคือล้างท้องไม่ทัน)
เราก็รู้สึกอึดอัดมากกกก ทำไมเราต้องดูแลเค้าอีก ไม่ไหวแล้วๆๆๆ
คิดสภาพคนเมายานอนหลับก็เหมือนคนเมาเหล้าดีๆนี่เอง การกระทำต่างๆมันแทบไม่ต่างกัน
เดินโซเซ ร้องไห้คร่ำครวญ หัวโขกกระแทกกำแพงเลือดอาบ และเราต้องคอยดูเค้าตลอดคืน
มันไม่ไหวอ่ะเพราะมันหลายครั้งแล้ว เราไม่ไหวจริงๆ
และเรายอมรับว่าความรู้สึกที่เรามีให้พี่ X มันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
วันนั้นเราปล่อยเค้าที่เมายานอนหลับออกไปเดินข้างนอกคนเดียว ไปปั่นจักรยานที่ไหนซักที่
โดยที่คืนนั้นเราคุยกับ S ทั้งคืน พี่ X กลับมาเรายังไม่สนใจ มันมีแต่ความอึดอัด รำคาญ เหนื่อย ท้อ

วันต่อมาพี่ X ก็รู้ว่าเรากับ S คุยกัน เค้าหึงและใช้ Tablet เราเข้าไปด่า S ในไลน์และประจานในหมู่เพื่อนเราด้วย
วันนั้นเค้าโทรมาบอกเราว่าเค้ารู้เรื่องแล้ว ตกลงจะเลิกใช่มั้ย เราตอบไปทันทีว่า เออ!!! เราจะเลิก!!!
กลับมาก็ทะเลาะกัน เราโดนด่าว่าเราอยากไปเอากับ S ใช่มั้ย
ถ้าอยู่ใกล้กันคงจะเอากันได้แล้วแหละ..สารพัด
ซึ่งเราก็ไม่เถียง เรายอมรับผิดทุกอย่าง และเราอยากจะเลิก
เรื่องมันเหมือนจะจบ แต่ผ่านไปแค่ครึ่งวันพี่ X ก็กลับมาขอคืนดี บอกเราให้เลิกคุยกับ S
บอกให้เราบล็อก S ในไลน์ให้เค้าเห็น เราก็ทำ
(และเราก็ปลดบล็อกทันทีที่เค้าเลิกจ้องโทรศัพท์เรา)

ต่อมาเค้าก็จับได้อีกว่าเราคุยกับ S และเค้าก็กระชากมือถือไปจากเรา
วันนั้นเราโวยวาย เรากรี๊ด เค้าก็ด่าว่าเราบ้า คลั่งเพราะเรื่องไร้สาระ
เค้ายึดโทรศัพท์เราไปประมาณ 2-3 ชั่วโมง
เรานั่งร้องไห้ เค้าเดินตามมาเฝ้าเราตลอด เราเข้าห้องน้ำ เค้าเปิดประตูเข้ามา
คือเดินตามมาดูเราทุกฝีก้าว จนเรานั่งเอาดินสอละเลงบนกระดาษ
เพราะเราไม่รู้จะระบายความเครียดออกยังไง
ทำจนเค้าสมเพศมั้ง หรือคงจะใจเย็นลง เค้าเอาโทรศัพท์มาคืนเรา
และเราก็เล่าให้ S และเพื่อนๆ แม่ น้องฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทุกคนบอกให้เราระวังตัว

ช่วงนั้น S เค้าก็เป็นห่วงเรา พวกเราเลยตกลงกันว่าจะคุยกันน้อยลงนะ
ระหว่างนั้นเราก็คุยกับเพื่อนน้อยลง แต่ยังไงมันก็คุยเยอะในสายตาพี่ X อยู่ดี
เพราะพี่ X ต้องการให้เราคุยกับเค้า แต่เราไม่อยากคุย มันมีแต่ความเครียด ความอึดอัด
บางทีพี่ X ก็จะชอบมาถามว่าคุยกับใครเหรอ คุยเรื่องอะไร เพื่อนตื่นแล้วหรอ ฯลฯ
ซึ่งเราไม่อยากตอบ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวในความคิดเรา
เหมือนพี่ X จะทำอะไรตอนนั้นมันผิดมันอึดอัดไปหมด รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในคุก

ต่อมาเราก็สนิทกับ M อีก ซึ่งก็คุยกันดึกดื่นอีกแล้ว เริ่มคุยดึกแค่ไม่กี่วัน
วันนั้นเราไม่คุยกับเค้าเนื่องจากเราอ่านหนังสือ (คุยไลน์ไปด้วย)
และพี่ X ถามว่าทำไมเราไม่คุยกับเค้า ซักพักสติแตกกระชากคอเสื้อเรา
ดึงเราขึ้นมาแล้วก็ผลักลงไปนอนบนฟูกเตียง ดึงๆผลักๆอยู่อย่างงั้น และเราไม่สู้
โดนด่าว่าทำตัวไร้สาระ บ่นบอกว่าอยากออกจากงานแต่ก็ทำแต่เรื่องไร้สาระใครเค้าจะเอา
ทำตัวบ้าบอไร้ค่าแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร เราไม่พูดซักคำทั้งๆที่เค้าดูถูกเราสารพัด
วันนั้นเราปวดท้อง ท้องเสีย เราเลยเข้าห้องน้ำแล้วเอาโทรศัพท์ไปด้วย
ซึ่งตอนนั้นเราหยุดคุยกับ M แล้วเพราะมันดึก แค่ปวดท้องเอาโทรศัพท์ไปเปิดฟังยูทูป
พี่ X เปิดประตูห้องน้ำ (ค่ะ ขณะที่เราทำธุระอยู่) และเอาโทรศัพท์เราไป

วันนั้นเราไม่โวยวาย เราออกไปนอนในห้องนั่งเล่น เราแอบเข้าเฟสบุคจากในโทรทัศน์ (smart tv)
แล้วเราก็ตั้ง Status ว่าใครติดต่อเรามาอาจจะติดต่อไม่ได้นะเพราะเราโดนยึดโทรศัพท์
และเราก็เข้านอน โดยที่พี่ X ออกมาดูเป็นระยะๆ แล้วซักพักเค้าก็เรียกให้เราไปนอนในห้อง
ซึ่งเราก็ต้องไปถ้าไม่อยากทะเลาะ และเราก็นอน พอพี่ X ตื่นเค้าก็เอาโทรศัพท์เรามาคืน

(แก้คำผิดค่ะ)